Το βιβλίο του Μπουτζάτι «Η έρημος των Ταρτάρων» είναι ένα βιβλίο που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό, στη μνήμη μου όμως παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένο για τους φιλοσοφικούς του προβληματισμούς σχετικά με την ζωή και τον θάνατο, την αναμονή και την δράση, την φαντασία και την πραγματικότητα. Ένα καθόλα συγκλονιστικό βιβλίο για τη ζωή -τη ζωή μας- που περνά και τελειώνει και μας βρίσκει δειλούς παρατηρητές της.

Ποιο θέμα διαπραγματεύεται το βιβλίο; Ο αξιωματικός Τζιοβάνι Ντρόγκο, ξεκινά την καριέρα του ως υπολοχαγός με την εντολή να παρουσιαστεί στο Οχυρό Μπαστιάνι και ανυπομονώντας να αφήσει πίσω του την θεωρία της Στρατιωτικής Σχολής και να μπει στην πράξη.

Ο δρόμος προς το οχυρό, που στην πραγματικότητα είναι ένα αφημένο στην τύχη του συνοριακό φρούριο , θα του φανεί μακρύς, μοναχικός και ανήσυχος. Η αίσθηση του αυτή δε θα καταλαγιάσει ακόμη και όταν φτάσει, καθώς θα συνειδητοποιήσει την απομόνωση, την παρακμή και την ακινησία, αφού μπροστά από το φρούριο στην πραγματικότητα απλώνεται μια έρημος, για την οποία ο θρύλος λέει πως κάποτε διέσχιζαν εχθρικά οι Τάρταροι.

Ο Ντρόγκο επιθυμεί να φύγει, συμφωνεί όμως σε μια τετράμηνη, προσωρινή, παραμονή που πιστεύει πως θα ευνοήσει την στρατιωτική του καριέρα. Όσο οι μέρες περνούν αυτή η βαριά αίσθηση παραμένει, ιδιαίτερα όταν ο Ντρόγκο γνωρίζει ανθρώπους που παραμένουν στο οχυρό περισσότερο από δέκα χρόνια. Άλλοι τον παρακινούν να φύγει και άλλοι τον προειδοποιούν για ένα αίσθημα μάταιης ελπίδας που κατακλύζει πολλούς από τους διαμένοντες στο οχυρό, πως πράγματι μια απειλή θα εμφανιστεί και αυτή θα είναι η ευκαιρία το οχυρό να αναδείξει την αξία του και οι ίδιοι την γενναιότητα τους.

Στους τέσσερις μήνες ο Ντρόγκο θα υπαναχωρήσει από το αίτημα να φύγει υποκύπτοντας σε μια αδιόρατη γοητεία που του ασκεί το οχυρό, ενώ στα τέσσερα χρόνια θα αποθαρρυνθεί με πλάγιους τρόπους από τον στρατηγό.

Στο μεταξύ, μια σύντομη επιστροφή του στην πόλη καταγωγής του θα τον γεμίσει με ένα αίσθημα αμηχανίας και αποξένωσης. Μετά από τόσο καιρό, ενώ όλα παραμένουν ίδια, τίποτα δεν είναι όπως πριν. Οι σχέσεις με την οικογένεια, τους φίλους και την κοπέλα που τον ενδιέφερε ερωτικά εξακολουθούν να υπάρχουν όμως φαίνονται θαμπές και υποδεικνύουν την ανάγκη να ξαναχτιστούν από την αρχή. Ο Ντρόγκο θα απογοητευτεί.

Με την επιστροφή του στο Οχυρό, η ιδέα για μια ενδεχόμενη απειλή και έναν αιματηρό πόλεμο, θα επιστρέψει, Διάφορα περιστατικά – τα περισσότερα διαστρεβλεμώνες όψεις της πραγματικότητας- θα κυκλοφορήσουν ως φήμες στο Οχυρό και θα ξεσηκώσουν το αποκαρδιωμένο αίσθημα των στρατιωτών που βρίσκονται σε μια μακροχρόνια ακινησία. Η ελπίδα πως οι Τάρταροι επιστρέφουν και απειλούν θα φωλιάσει για τα καλά στην καρδιά του Ντρόγκο, ο οποίος θα φύγει από το Οχυρό, ηλικιωμένος, κατάκοπος και σοβαρά άρρωστος.

Λίγα λόγια για τους χαρακτήρες: Ο Ντρόγκο ξεκινά τη ζωή του ως φέρελπις νέος, ο οποίος σπούδασε και επιθυμεί να κάνει καριέρα στον στρατό. Του αρέσουν οι παρέες, η συντροφιά των γυναικών και αγαπά την μητέρα του.

Η τοποθέτηση του στο Οχυρό Μποστιάνι όμως αργά-αργά, μέρα με την μέρα, θα υποσκάψει την οπτική του απέναντι στις επιθυμίες του και τελικά στην ίδια την ζωή. Λίγο λίγο θα υπαναχωρήσει, θα προσπαθήσει να εκλογικεύσει την ακινησία, νοηματοδοτώντας την με ανεδαφικές προσδοκίες. Στο τέλος, θα νικηθεί από τις ίδιες του τις αυταπάτες, οι οποίες θα καθησυχάζουν την αναδυόμενη ανάγκη του για αλλαγή, συντηρώντας αυτό που ονομάζουμε «συνήθεια». Η ζωή του Ντρόγκο θα είναι μια ζωή που θα μετατοπίζει πάντοτε την δράση στο μέλλον, σε ένα μέλλον που μέσα στην αβεβαιότητα του κρύβει μια σταθερά: τη ζωή που τελειώνει.

Διαβάστε αυτό το βιβλίο εάν: θέλετε να προβληματιστείτε πάνω στις επιδράσεις που η προσωρινότητα και η συνήθεια μπορεί να έχουν στην πορεία μιας ζωής. Ο φόβος για αλλαγή, η δειλία, οι περιοριστικές συνθήκες, η απώλεια της επαφής με τις προσωπικές επιθυμίες και τον ίδιο τον εαυτό φωλιάζουν σε αυτό που συχνά αποκαλούμε «η ρουτίνα μου» και μπορεί να μας οδηγήσουν σε μονοπάτια θλίψης, απόγνωσης και χαμένων ευκαιριών για μια αυθεντική, γεμάτη νόημα, ζωή.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, ζωγράφος, ποιητής και δημοσιογράφος, ο σπουδαίος Ντίνο Μπουτζάτι (Μπελούνο 1906-Μιλάνο 1972) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ιταλούς συγγραφείς. Μετά το δίπλωμα Νομικής, αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία και στη λογοτεχνία. Ταξίδεψε ως ειδικός απεσταλμένος της εφημερίδας “Corriere della Sera” στην Ινδία, στην Αφρική, στην Ιαπωνία. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ανταποκριτής από το μέτωπο. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1933 με το μυθιστόρημα “Ο Μπαρναμπό των βουνών” και μεταξύ άλλων, ακολούθησαν τα έργα: “Έρημος των Ταρτάρων” (1940· Μεταίχμιο 2019), “Η περίφημη εισβολή των αρκούδων στη Σικελία” (1945), “Εξήντα διηγήματα” (Βραβείο Strega 1958), “Ένας έρωτας” (1963· Μεταίχμιο 2018) κ.ά. (Με πληροφορίες από τη biblionet).

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Συγγραφέας: Ντίνο Μπουτζάτι

Μετάφραση: Ανταίος Χρυσοστομίδης

Εκδόσεις: Αστάρτη

Έτος έκδοσης: 1991

Αριθμός σελίδων: 257