Είχα πολύ καιρό να διαβάσω ένα βιβλίο με τέτοια ατμόσφαιρα για αυτό και «Το αθώο» της Βασιλικής Ηλιοπούλου με συνεπήρε. Είναι από τα αναγνώσματα που σου δημιουργούν ρίγος καθώς τα διαβάζεις, όσο περιμένεις την πλοκή να ξετυλιχτεί και να πάρεις απαντήσεις. Ένα βιβλίο ακτινογραφία για τις αρνητικές επιδράσεις της κοινωνίας, όταν παραμένει κλειστή, συντηρητική με μεγάλη ανοχή στα μυστικά, την εξαπάτηση, τα ψεύδη και τη βία.

Ποιο θέμα διαπραγματεύεται το βιβλίο; Η Εύα, μια νεαρή γυναίκα, επιστρέφει στο νησί από το οποίο κατάγεται για να κηδέψει τον σύζυγο της, Χρύσανθο Μορρέ. Η κηδεία του αποτελεί απλώς μια πρόφαση, καθώς η ίδια ψευδώς επικαλέστηκε την προσωπική επιθυμία του εκλιπόντος να ταφεί εκεί.

Η Εύα επιστρέφει δεκατέσσερα χρόνια αργότερα γυρεύοντας απαντήσεις, καθώς η ίδια μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο της Αθήνας από τα έξι της. Τι συνέβη στην μικρή της αδερφή και εξαφανίστηκε για πάντα; Ποιος ευθύνεται για την αυτοκτονία της μητέρας της, που ακολούθησε την εξαφάνιση της αδερφής της;

Με το που καταφθάνει στο νησί η σκοτεινιά, η μυστικότητα, η υποδούλωση, η διαπλοκή είναι όλα όσα αντικρίζει. Η ίδια όμως έχει τη δική της οπτική, οπτική που κυριαρχεί σε ολόκληρο το βιβλίο. Πρώτα παρατηρεί με καθαρότητα και έπειτα ρωτά ανοιχτά, όμως και πολύ στοχευμένα. Ρωτά τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην εξαφάνιση της αδερφής της, που τα ανασύρει ένα-ένα από τα υπόγεια της μνήμης της, αναμοχλεύοντας την πονεμένη τελευταία εικόνα που είχε από την αδερφή της. Η Ειρήνη με ένα κόκκινο μπουφάν, η Ειρήνη πρώτη φορά με συνοδεία άλλων παιδιών, η Ειρήνη, ένα παιδί με κάποιας μορφής νοητική αναπηρία, που η Εύα δεν μπορεί να θυμηθεί αν γύρισε να την κοιτάξει πριν χαθεί δια παντός από προσώπου γης.

Το σκηνικό είναι σκοτεινό, πέτρινο, βροχερό και οι συναναστροφές με τους κατοίκους του νησιού ενοχικές και ολιγόλογες. Όλοι φαίνεται να ξέρουν ποια είναι, και εκείνη αναγνωρίζει ακόμα το σημεία του νησιού και ας έλειπε για χρόνια. Όσο η ίδια πλησιάζει τα εμπλεκόμενα πρόσωπα βρίσκεται αντιμέτωπη με αντικρουόμενες πληροφορίες και μετέωρες σιωπές, χωρίς να αποθαρρύνεται. Το πραγματικό ερώτημα, καθώς η πλοκή προχωρά, είναι αν η ήρεμη αποφασιστικότητα της θα την οδηγήσει στη λύση του μυστηρίου της εξαφάνισης της αδερφής της και την απόδοση των ευθυνών στους ενόχους.

Λίγα λόγια για τους χαρακτήρες: Το βασικό πρωταγωνιστικό πρόσωπο του βιβλίου είναι η Εύα, ενώ όλη η αφήγηση περιστρέφεται γύρω από τον τρόπο που η ίδια παρατηρεί, αξιολογεί και κρίνει τα πράγματα. Από την αρχή του βιβλίου διαγράφεται η έλλειψη της γνώσης και της εμπειρίας σχετικά με το πώς λειτουργεί στην πραγματικότητα η ζωή, καθώς η ίδια βρισκόταν πάντοτε υπό την «φροντίδα» άλλων ανθρώπων και δεν είχε το δικαίωμα στην πρωτοβουλία. Όμως αυτό της προσδίδει μια αυθεντική και καθαρή ματιά, και μια σιγουριά που αναδύεται μέσα από τον τρόπο που προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια.

Και ενώ αυτό το βιβλίο διαπραγματεύεται το ζήτημα της αναζήτησης των ενόχων και της εξιλέωσης μέσα από την απονομή δικαιοσύνης, η Εύα δεν είναι εκδικητική με τον τρόπο που συνήθως περιγράφεται αυτή η διάθεση στα βιβλία. Δεν έχει οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης, δεν παγιδεύει, δεν στήνει πλεκτάνες, δεν συνομιλεί στα κρυφά με ανθρώπους. Είναι η καθαρότητα της και η αγέρωχη στάση της απέναντι στο δικαίωμα της να μάθει την αλήθεια που θα την οδηγήσει σταδιακά στη λύση του μυστηρίου σχετικά με το τι συνέβη στην αδερφή της.

Διαβάστε αυτό το βιβλίο εάν: θέλετενα διαβάσετε ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα σχετικά με το πώς η κοινωνία μπορεί να γίνει συνένοχος και συμπαραστάτης στο άδικο, οδηγώντας με τη στάση της πολλές ζωές σε κατακόρυφη πτώση. Επιβλητικό, χωρίς πομπώδες ύφος, αυτό το βιβλίο τσιγκλάει τον προβληματισμό της ευθύνης που φέρει η κοινωνία με έναν τρόπο που δεν μπορεί πια ο αναγνώστης/τρια να στρέψει το κεφάλι.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα: Η Βασιλική Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1948. Σπούδασε κινηματογράφο. Από το 1972 γράφει και σκηνοθετεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες μεγάλου μήκους (“Το πέρασμα”, 1990, “Με μια κραυγή”, 1995) καθώς και μικρού μήκους ταινίες και ντοκιμαντέρ. Έχει επιμεληθεί επίσης εκπομπές για το Β΄ και το Γ΄ Πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας. Το πρώτο της βιβλίο, η νουβέλα “Η Λιούμπα και άλλα αρώματα”, κυκλοφόρησε το 2000 από τις εκδόσεις Εστία. Η συλλογή διηγημάτων της “Η καρδιά του λαγού” κυκλοφόρησε το 2005 από τις εκδόσεις Πόλις. Το 2010 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο της “Σμιθ” από τις εκδόσεις Πόλις. Το 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το µυθιστόρηµά της “Η άσκηση του Ροτ” και το 2017 οι ιστορίες με τίτλο “Το τέρας στο μετρό”. (Με πληροφορίες από τη biblionet).

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Συγγραφέας: Βασιλική Ηλιοπούλου

Εκδόσεις: Πόλις

Έτος έκδοσης: 2023

Αριθμός σελίδων: 376