Το βιβλίο της Κλερ Μάκιντος «Μετά το τέλος» (Εκδόσεις Μεταίχμιο, Μετάφραση Βάσια Τζανακάρη) είναι ένα βιβλίο που -αν κάποιος επιλέξει συνειδητά να το διαβάσει- χρειάζεται να διαβαστεί αργά. Βρίθει δύσκολων συναισθημάτων και περιγραφών και βάζει το αναγνωστικό κοινό σε μονοπάτια τα οποία δε συναντά συχνά στο λογοτεχνικό του διάβα. Όμως είναι ένα βιβλίο που αξίζει. Γιατί μεταμορφώνει τη σιωπή σε φωνή και αναδεικνύει το στίγμα σε μια συνθήκη που συντηρείται από την αδυναμία να κοιτάξει κανείς κατάματα αυτά τα απευκταία συναισθήματα.
Το βιβλίο, αν και μυθοπλασία, εμπνέεται από αληθινά γεγονότα που αφορούν την ίδια τη ζωή της συγγραφέως, η οποία κλήθηκε ως γονέας να πάρει μια παρόμοια απόφαση για το γιο της. Η ίδια το έγραψε αρκετά χρόνια αργότερα, προκειμένου να λυτρωθεί και να θρηνήσει με ασφαλή τρόπο στο καταφύγιο που η λογοτεχνία προσφέρει. Για αυτό πέραν της δυσφορίας που δημιουργείται ανά διαστήματα, το βιβλίο προσφέρει και ελπίδα, αχτίδες φωτός, μια νέα οπτική σχετικά με το τι συμβαίνει «μετά το τέλος».
Ποιο θέμα διαπραγματεύεται το βιβλίο; Ο Μαξ και η Πιπ είναι ένα ζευγάρι ερωτευμένο. Ο έρωτας τους γέννησε την επιθυμία τους για ένα παιδί και αυτή η επιθυμία τον γιο τους Ντίλαν. Η ζωή τους δεν διέφερε και πολύ από των άλλων ζευγαριών με μικρό παιδί. Οικογενειακές βόλτες και φωτογραφίες, ανεμελιά αλλά και κούραση, αγκαλιές και επιτεύγματα, όσα πάνω κάτω αναμένονται όταν υπάρχει ένα μικρό παιδί στο σπίτι.
Όμως στα δυόμιση του έτη, ο Ντίλαν θα διαγνωστεί με μια σοβαρή μορφή καρκίνου και αμέσως η οικογένεια θα πρέπει να αλλάξει τελείως ρότα. Το νοσοκομείο γίνεται το σπίτι τους, ακολουθούν όλα τα πρωτόκολλα, προσπαθούν να υπερπηδήσουν τυχόν επιπλοκές και παράλληλα να διαχειριστούν το γεγονός πως δεν υπάρχουν εγγυήσεις.
Κάθε εξέταση δείχνει τη συνέχεια του μονοπατιού, που διαφαίνεται δυσβάσταχτο, σκοτεινό και εξαιρετικά μοναχικό. Όταν σε μια τέτοια εξέταση θα διαφανεί μια εξαιρετικά σοβαρή υποτροπή, ο Μαξ και η Πιπ θα συντριβούν. Αυτή η συντριβή θα τους βρει-για πρώτη φορά στη συντροφική ζωή τους- απέναντι. Ο Μαξ θα φωτίσει τα ιατρικά δεδομένα υπό το δικό του πρίσμα και η Πιπ υπό το δικό της. Όλες οι ερμηνείες και οι επιθυμίες τους σχετικά με το μέλλον του Ντίλαν θα αποτελέσουν ένα κράμα των προσωπικοτήτων τους, των ρόλων τους αλλά και των θέσεων τους στη φροντίδα του παιδιού τους.
Στο βιβλίο οι οπτικές εναλλάσσονται μαζί με τα κεφάλαια. Οι σκέψεις του καθένα βρίσκουν χώρο έκφρασης και ξεδιπλώνονται. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα κεφάλαια που αφορούν την γιατρό που φροντίζει τον Ντίλαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας, τη Λέιλα, που όσο και να θέλει να μείνει ανεπηρέαστη και στη θέση της «ιατρού» δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το ανθρώπινο στοιχείο της περίπτωσης.
Λίγα λόγια για τους χαρακτήρες: Η Πιπ είναι μια γυναίκα που στο παρελθόν εργαζόταν ως αεροσυνοδός, μια δουλειά που της άρεζε πολύ. Με τον ερχομό του Ντίλαν – αλλά με την μετέπειτα αρρώστια του- η Πιπ αποσύρθηκε τελείως από την εργασία και αφοσιώθηκε στην φροντίδα του Ντίλαν. Παρουσιάζεται φροντιστική και γεμάτη έγνοια, τόσο για το γιο της, όσο και για τους υπόλοιπους γονείς που βρίσκονται μαζί της στην εντατική.
Ο Μαξ από την άλλη είναι ένα άνθρωπος ιδιαίτερα συγκροτημένος, λογικός, ενώ η ικανότητα του να επιχειρηματολογεί είναι αυτή που τον έχει κάνει να ξεχωρίσει στο επάγγελμα του, το οποίο απαιτεί από εκείνον συχνά ταξίδια και κλείσιμο συμφωνιών που το κέρδος βρίσκεται σε πρώτο πλάνο. Αυτή η συνθήκη είναι που τον αναγκάζει να μοιράζει τη ζωή του σε αεροπλάνα, ξενοδοχεία και το νοσοκομείο, καθώς εκείνος είναι που συντηρεί οικονομικά την οικογένεια στο σήμερα. Η ενοχή για αυτή την απουσία είναι πρόδηλη, συνάμα όμως η απόσταση του επιτρέπει να λειτουργεί στα πλαίσια μιας «κανονικότητας» που αφορά τη ζωή πέραν της εντατικής.
Αυτές οι δυο οπτικές, αυτές οι δυο θέσεις απέναντι στη ζωή, είναι που θα δημιουργήσουν και το ρήγμα στην απόφαση σχετικά με την διαχείριση της υποτροπής.
Διαβάστε αυτό το βιβλίο εάν: θέλετε να κατανοήσετε τη θέση των γονιών που βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα εξαιρετικά οδυνηρό ζήτημα, αυτό του παιδικού καρκίνου. Αυτή η θέση είναι μια θέση που ποτέ κανένας γονιός δεν θα διάλεγε- ούτε καν να τη σκεφτεί. Όμως είναι μια θέση που σε κάποιους γονιούς -δυστυχώς- συμβαίνει να βρεθούν. Αυτοί οι γονείς συχνά είναι αόρατοι κοινωνικά, είναι όντα που οι άλλοι άνθρωποι δυσκολεύονται να πλησιάσουν ή να συναναστραφούν – για μια πληθώρα λόγων. Το μονοπάτι που αυτοί οι γονείς διαβαίνουν είναι αδιαπραγμάτευτα δύσκολο, λόγω της αβεβαιότητας που το διακατέχει. Ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε λιγάκι πιο βατό με το να προσφέρουμε ορατότητα και κατανόηση στο γονιό και τις ανάγκες του, πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το τέλος αυτού του ταξιδιού. Γιατί πέραν του πόνου που το βιβλίο γεννά, μέσα του υπάρχουν εκλάμψεις ελπίδας και αναγέννησης, υπάρχει το «αύριο» και το “μετά”, υπάρχει η Ζωή που συνεχίζει χωρίς -ευτυχώς- να αποθαρρύνεται από τις τραγωδίες που συμβαίνουν.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα: Η Clare Mackintosh είναι η πολυβραβευµένη συγγραφέας των µπεστ σέλερ Σ’ άφησα, Σε είδα και Ξέχασέ µε. Εργαζόταν ως αστυνοµικός για δώδεκα χρόνια ως τη στιγµή που αποφάσισε να µεταφέρει τις εµπειρίες της στο χαρτί και να καθιερωθεί ως µία από τις πιο επιτυχηµένες σύγχρονες συγγραφείς αστυνοµικών µυθιστορηµάτων. Τα βιβλία της έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 2 εκατοµµύρια αντίτυπα παγκοσµίως και έχουν µεταφραστεί σε περισσότερες από 35 γλώσσες. Με το Μετά το τέλος που µεταφράστηκε σε τουλάχιστον 17 γλώσσες η Mackintosh µάς χάρισε ένα βαθιά συγκινητικό κοινωνικό µυθιστόρηµα, πολύ διαφορετικό από τα αστυνοµικά µυθιστορήµατα που την καθιέρωσαν και συγκλόνισε με τη βαθιά προσωπική του ιστορία. Η επιστροφή της στο αστυνομικό είδος έγινε με το ανατρεπτικό, κλειστοφοβικό θρίλερ Ομηρία που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε τουλάχιστον 17 χώρες. Με το πιο πρόσφατο βιβλίο της Το τελευταίο πάρτι εγκαινιάζει την πρώτη της σειρά με πρωταγωνίστρια την αστυνόμο Φιόν Μόργκαν.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Συγγραφέας: Κλερ Μάκιντος
Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Έτος έκδοσης: 2020
