Αυτό είναι το βιβλίο που επέλεξα να διαβάσουμε στη δράση που πραγματοποιήσαμε σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καστοριάς, με σκοπό να τιμήσουμε την Ημέρα της Μητέρας. Και παρακάτω θα δείτε με ποιο σκεπτικό έκανα αυτή την επιλογή, αν και καθόλου εύκολη, καθώς κυκλοφορούν πολύ αξιόλογα βιβλία πάνω στο θέμα! Τα παιδιά παρακολούθησαν με μεγάλη αφοσίωση την ανάγνωση, συμμετείχαν πολύ ενεργητικά στον διάλογο που ακολούθησε και, από ότι πήρε το αυτί μου, το βιβλίο τους άρεσε πολύ! Αν αναλογιστούμε ότι στον χώρο υπήρχαν περίπου 25 παιδιά διαφόρων ηλικιών και άλλες τόσες περίπου μαμάδες, μάλλον το βιβλίο αξίζει πολλά εύσημα!

Ποιο θέμα διαπραγματεύεται το βιβλίο; Το βιβλίο είναι η πρωτοπρόσωπη αφήγηση μιας μαμάς, που μιλά στο παιδί της για τη σχέση τους αλλά και για τον εαυτό της. Του λέει πόσο το αγαπά, πως ευτυχεί δίπλα του στις στιγμές ξεγνοιασιάς και ηρεμίας και πως αισθάνεται συνδεδεμένη μαζί του, ακόμα και όταν είναι χώρια. Του λέει όμως και πόσο φοβάται όταν πέφτει στα σκαλιά και πόσο αγωνιά να μη το χάσει μέσα στον κόσμο. Του λέει πως θυμώνει, πως μερικές φορές δε το καταλαβαίνει και αυτό της γεννά μεγάλη θλίψη. Στο τέλος του βιβλίου οι δυο, γίνονται τρεις. Και αυτή η μετάβαση που αναφέρεται ήσυχα και λιτά, απεικονίζεται με τους τρεις τους αγκαλιά και μια πρόσκληση της μαμάς να έρθουν όλοι μαζί κοντά!

Γιατί να διαβάσω αυτό το βιβλίο με το παιδί μου; Αυτό το βιβλίο μου προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση για τον τρόπο που η μαμά (αυτο)παρουσιάζεται στο παιδί της. Σαν μεγάλη αγκαλιά, σαν υπερήρωας κάποιες στιγμές, όμως δε μένει μόνο εκεί. Παρουσιάζει τη μαμά θυμωμένη, χωρίς αυτός ο θυμός να είναι καταστροφικός για τη σχέση τους. Την δείχνει φοβισμένη και αμήχανη όταν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Και κατά τη γνώμη μου αυτή η ειλικρίνεια είναι ζωτικής σημασίας στη σχέση μητέρας-παιδιού, καθώς δεν εγκλωβίζει τη μητέρα σε ένα ανεδαφικό εγκώμιο, στο οποίο εκείνη πρέπει να ανταπεξέρχεται κάθε μέρα για όλη της τη ζωή! Επίσης, δείχνει πως μια σχέση μητέρας και παιδιού μπορεί να χωρέσει και αρνητικά συναισθήματα, δίχως αυτό να συνιστά λόγο για ντροπή ή ενοχή, τόσο για τη μαμά όσο και για το παιδί.

Η εικονογράφηση του βιβλίου είναι λιτή ως προς την πολυπλοκότητα του σχεδίου όμως τα πολύ έντονα χρώματα τραβούν την προσοχή! Υπάρχει λίγο κείμενο σε κάθε σελίδα, όμως η εικονογράφηση το συνοδεύει εξαιρετικά.

Απόσπασμα:

Η καρδιά κάθε μαμάς είναι μέρος μαγικό.

 Το ίδιο και η δική μου.

 Την ακούς που κτυπά;

 Δεν είναι ρολόι!

 Είναι εκεί που συμβαίνουν πράγματα παράξενα, εκπληκτικά!

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:  Μετά από σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών της Λισαβόνας, η Isabel Martins, γεννημένη στη Λισαβόνα το 1974, λοξοδρομεί στη συγγραφή: στίχοι, σενάρια για κόμιξ και κινούμενα σχέδια και εκπαιδευτικά κείμενα. Για την Isabel, το κείμενο και οι εικόνες δεν πρέπει να στριμώχνονται αλλά να περπατούν δίπλα δίπλα μέσα στις σελίδες, χωρίς να μαλώνουν. (Με πληροφορίες από τη biblionet).

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Συγγραφέας: Μίνος Μάρτινς Ίζαμπελ

Εικονογράφος: Μπερνάρντο Καβάλιο

Μετάφραση: Αργυρώ Πιπίνη

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

Έτος έκδοσης: 2017

Αριθμός σελίδων: 28