Η επαφή με την ιαπωνική λογοτεχνία ήταν για μένα μια πρωτιά, που μου γέννησε όχι μόνο μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και θαυμασμό, για την -χωρίς εξάρσεις και φανφάρες- συγκίνηση που καταφέρνει να δημιουργεί στον/στην αναγνώστη/ρια. Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει και η γραφή της Γυόκο Ογκάουα με το βιβλίο της «Άρωμα πάγου», ένα βιβλίο που η ατμόσφαιρα του σε συναρπάζει.
Ποιο θέμα διαπραγματεύεται το βιβλίο; H Ρυόκο σιδερώνει ένα πουκάμισο όταν πληροφορείται τηλεφωνικά πως ο σύντροφος της, ο Χιρογιούκιείναι νεκρός, και μάλιστα ο θάνατος του οφείλεται σε αυτοκτονία. Στο νεκροτομείο του νοσοκομείου συναντά για πρώτη φορά τον Άκιρα, τον αδερφό του αυτόχειρα συντρόφου της, και από εκεί και πέρα οι συνειδητοποιήσεις σχετικά με το πόσο λίγο γνώριζε στην πραγματικότητα τον Χιρογιούκι έρχονται η μια μετά την άλλη.
Η Ρυόκο ζούσε μαζί του, θαυμάζοντας τον για την τάξη, τον προγραμματισμό και τις γνώσεις του, ιδιαίτερα πάνω στο κομμάτι των αρωμάτων, καθότι ο Χιρογιούκι ήταν αρωματοποιός. Μετά την αυτοκτονία του όμως η Ρυόκο απομένει με πολλά ερωτηματικά, με ένα πένθος που χρειάζεται επεξεργασία αλλά και με το άρωμα που έφτιαξε ειδικά για εκείνη, το οποίο και της χάρισε την προηγούμενη της αυτοκτονίας του. Το άρωμα αυτό εκείνος το ονόμασε «Πηγή της μνήμης».
Έπειτα η Ρυόκο, με συντροφιά το άρωμα της, ξεκινά ένα ταξίδι αναζήτησης της ταυτότητας του Χιρογιούκι, επιθυμώντας να μάθει ποιος στα αλήθεια ήταν ο σύντροφος της. Έτσι, θα φιλοξενηθεί στο οικογενειακό του σπίτι, θα έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την οικογένεια του, και θα γνωρίσει την συναισθηματικά ασταθή μητέρα του και τον αδερφό του, με τον οποίο θα ανταλλάξουν τις αποσπασματικές και μοναδικές αναμνήσεις τους για τον Χιρογιούκι. Η Ρυόκο θα ανακαλύψει για πρώτη φορά τα δυο εξαιρετικά ταλέντα του συντρόφου της: το πόσο δεινός πατινέρ ήταν αλλά και την μαθηματική του ιδιοφυία, για την οποία η μητέρα του έχει φτιάξει ένα ολόκληρο, σχεδόν μουσειακό, δωμάτιο με τα μετάλλια του.
Αυτή η πληροφορία θα οδηγήσει την Ρυόκο στην Πράγα, στο μέρος που φιλοξένησε την τελευταία μαθηματική Ολυμπιάδα στην οποία συμμετείχε ο Χιρογιούκι, αναζητώντας τους λόγους της απόσυρσης του. Αυτό το ταξίδι θα της φανερώσει μια πληθώρα πραγμάτων, τόσο για το σύντροφο της όσο και για τον εαυτό της.
Λίγα λόγια για τους χαρακτήρες: Βασική πρωταγωνίστρια του βιβλίο είναι η Ρυόκο, μια νέα γυναίκα που χάνει ξαφνικά τον σύντροφο της και μάλιστα από επιλογή του ίδιου. Αυτή η απόφαση του θα την στιγματίσει ανεξίτηλα και θα την οδηγήσει σε μια αναζήτηση με εξωτερικές αλλά και εσωτερικές προεκτάσεις. Η ίδια θα ταξιδέψει στον χώρο αλλά και στον χρόνο, προσπαθώντας να ανασυνθέσει τον Χιρογιούκι στον εξωτερικό αλλά και στον εσωτερικό της κόσμο. Η αναζήτηση της αυτή θα έχει στόχο τον σύντροφο της, όμως η μεταμόρφωση θα συντελεστεί και στον εαυτό της, προκειμένου να αποδεχτεί και να διαχειριστεί το πένθος της.
Ο Χιρογιούκι λάμπει δια της απουσίας του, καθώς ο/η αναγνώστης/τρια γνωρίζει από την πρώτη κιόλας σελίδα πως είναι νεκρός. Όμως η όλη προσπάθεια της Ρυόκο να τον ξαναφέρει στη ζωή μέσα από τη μνήμη της και την ανακάλυψη του πραγματικού του εαυτού τον κάνουν να είναι αδιαλείπτως παρών στο κείμενο και την ουσία του βιβλίου. Έτσι λοιπόν περιγράφεται ως ένας άνθρωπος ερμητικά κλειστός στη σκέψη του, σιωπηλός και μυστικοπαθής ως προς το παρελθόν και το παρόν του. Η μαθηματική του διάνοια αποκαλύπτεται σε όλη την έκταση της μέσα από τα βραβεία του, ψήγματα της όμως ανακαλύπτει διάσπαρτα η Ρυόκο στην, μέχρι πρότινος, κοινή τους ζωή. Μέσα από τις διηγήσεις του αδερφού του θα διαφανεί η πολύ έντονη αίσθηση ευθύνης που παρέμεινε πολύ βαριά πάνω του, παρά το γεγονός πως επέλεξε να αποκοπεί πλήρως από την πατρική του οικογένεια. Συνάμα, υπήρξε ένας άνθρωπος φροντιστικός, γεμάτος νοιάξιμο και ευαισθησία, ποιότητες που διάσπαρτα θα διαφανούν μέσα στο βιβλίο αλλά και στον τρόπο που αυτό τελειώνει.
Διαβάστε αυτό το βιβλίο εάν: θέλετε ένα βιβλίο ατμοσφαιρικό, γεμάτο αριθμούς και αρώματα, που διαπραγματεύεται το ζήτημα της αυτοκτονίας, της απώλειας και της μνήμης. Το πιο κεντρικό ερώτημα του βιβλίου, που γεννά πολύ δυνατά συναισθήματα όσο η πλοκή εκτυλίσσεται, είναι το πόσο καλά στην πραγματικότητα γνωρίζουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Πόσο κοντά ερχόμαστε στα αλήθεια και τι σημαίνει αυτή η απόσταση ανάμεσα μας; Που μας οδηγούν τα ανείπωτα και πως επιδρούν στο μέσα μας όταν μετατρέπονται σε αφηγήσεις; Η Ογκάουα παντρεύει με μεγάλη μαεστρία πολλές αντιθέσεις στο βιβλίο της, θυμίζοντας μας πως η ζωή, το βίωμα, δεν είναι γραμμικό ή μονοδιάστατο αλλά ενέχει κομμάτια που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση και όμως ισορροπούν. Έτσι το αυστηρά λογικό (μαθηματικά) μπορεί να συνυπάρξει με το μεταφυσικό και το φευγαλέο και άπιαστο (μυρωδιές) με το μνημειώδες.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα: Η Γυόκο Ογκάουα γεννήθηκε το 1962 στην επαρχία της Οκαγιάμα. Αποφοίτησε το 1984 από το Πανεπιστήμιο Ουασέντα του Τόκυο, όπου σπούδασε λογοτεχνία και τέχνες. Ενώ δούλευε σ’ ένα ιατρικό Πανεπιστήμιο στην Οκαγιάμα, άρχισε να γράφει νουβέλες. Το 1988 κέρδισε το βραβείο Καϊέν για νέους συγγραφείς με τη νουβέλα της “Όταν σπάζει η πεταλούδα”. Η φήμη της μεγάλωσε όταν οι επόμενες δουλειές της – “Ο τέλειος θάλαμος αρρώστων”, “Η πισίνα των καταδύσεων”, “Το τσάι που δεν κρυώνει” και το “Ημερολόγιο εγκυμοσύνης” – ήταν υποψήφιες η μία μετά την άλλη για το βραβείο Ακουταγκάουα. Το κέρδισε τελικά το 1991, σε ηλικία 29 ετών, για το “Ημερολόγιο εγκυμοσύνης”.
Τα αφηγήματα της Ογκάουα χαρακτηρίζουν το βαθύ της ενδιαφέρον για τον κόσμο του πνεύματος -ιδιαίτερα το σημείο συνάντησης των ζωντανών με τους νεκρούς- τα φανταστικά θέματα, ένας αλλόκοτος ερωτισμός και ανομολόγητα συναισθήματα.
Ζει με τον άντρα της και την κόρη της στο Κουράσικι, ιστορική πόλη της επαρχίας Οκαγιάμα. Άλλα της έργα: “Περιθωριακή αγάπη”, “Αντζελίνα”, “Μυστική κρυστάλλωση”, “Η μνήμη της Άννα Φρανκ”, “Το κορίτσι που κεντούσε”, “Ευγενική παράκληση”, “Παγωμένη μυρωδιά”, “Ξενοδοχείον Ίρις”, “Σιωπηλό κορμί, απρεπής κηδεία” κ.ά. (Με πληροφορίες από τη biblionet.gr)
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Συγγραφέας: Γυόκο Ογκάουα
Μετάφραση: Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Εκδόσεις: Άγρα
Έτος έκδοσης: 2007
Αριθμός σελίδων: 321
