Το βιβλίο της Γκέιλ Χάνιμαν «Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά» είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο, που δεν ανήκει αμιγώς στην κατηγορία των feel-good βιβλίων, όπως τουλάχιστον τα έχουμε συνηθίσει. Και αυτό γιατί το θέμα που διαπραγματεύεται έχει μια βαρύτητα διαφορετικής υφής. Μιλά για ψυχική υγεία και τραύμα, για μοναξιά, για ανθρώπους που στην πρώτη ματιά χαρακτηρίζονται ως «περίεργοι» ή «ιδιαίτεροι». Όμως, αν και διαπραγματεύεται δύσκολο θέμα, το βιβλίο κυλά γρήγορα, αβίαστα, χωρίς να δημιουργεί το αίσθημα της απόγνωσης ή της λύπησης για την πρωταγωνίστρια. Στην πραγματικότητα διαπνέεται από αισιοδοξία και ελπίδα, αφήνοντας στο τέλος ένα γλυκό συναίσθημα. Ας το δούμε λοιπόν αναλυτικά.

Ποιο θέμα διαπραγματεύεται το βιβλίο; Η Έλενορ είναι μια τριαντάχρονη γυναίκα που ζει μόνη της στη Γλασκώβη, ενώ εννέα χρόνια τώρα εργάζεται σε γραφιστικό γραφείο. Η ζωή της είναι προβλέψιμη και επαναλαμβανόμενη. Τις καθημερινές πηγαίνει στη δουλειά της και τα απογεύματα λύνει σταυρόλεξα, την Τετάρτη το απόγευμα συνομιλεί με την επικριτική και σκληρή μαμά της στο τηλέφωνο και τις Παρασκευές τρώει πίτσα και πίνει βότκα, προσπαθώντας να «σπρώξει» όσο πιο ανώδυνα μπορεί το Σαββατοκύριακο. Οι Δευτέρες την βρίσκουν με δυσκολία στην προσαρμογή αλλά και στον εργασιακό της χώρο δεν περνά καλύτερα. Είναι απομονωμένη σε σχέση με τους/τις συναδέλφους/ισσες της ενώ γίνεται αυτήκοη μάρτυρας κοροϊδιών που απευθύνονται στην ίδια.

Η ζωή της θα πάρει μια αναπάντεχη τροπή μέσα σε δυο συνθήκες που θα της συμβούν σχεδόν ταυτόχρονα. Η μια αφορά τη γνωριμία της με τον νέο τεχνικό πληροφορικής  της εταιρείας, τον Ρέιμοντ, που τη βοηθά να αποκαταστήσει ένα πρόβλημα στον υπολογιστή της και από εκεί θα ξεκινήσει μια συνύπαρξη των δυο τους, μια σταδιακή σχέση εγγύτητας που η Ελενόρ δεν είχε ποτέ πριν στο παρελθόν.

Στη συνέχεια, ο κεραυνοβόλος έρωτας που θα νιώσει για τον τραγουδιστή Τζόνι Λόμοντ, έχοντας τον δει μονάχα σε μια συναυλία του, θα βάλει την Ελενόρ σε ένα μονοπάτι αλλαγής προκειμένου να έρθει πιο κοντά στο «είδος της γυναίκας» που θα πρόσεχε ένας τραγουδιστής της ροκ. Η αλλαγή ξεκινά από το «έξω» της και στη συνέχεια αρχίζουν και επηρεάζονται και περισσότερο εσωτερικά κομμάτια που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που σχετίζεται με τα άλλα πρόσωπα.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου λοιπόν Έλενορ μιλά για τις «καλές μέρες» αυτής της αλλαγής, στις οποίες όμως διαφαίνεται πως αυτή η γυναίκα κουβαλά κάτι δύσκολο και βαρύ, για το οποίο την επισκέπτεται κοινωνική λειτουργός μια στο τόσο. Στις «κακές μέρες» η Έλενορ κάνει βουτιά στη δυσκολία του μέσα της. Στο τέλος του βιβλίου το παζλ θα συμπληρωθεί, δίνοντας στον αναγνώστη απαντήσεις για τη ζωή της Έλενορ στο χθες αλλά και το σήμερα, αφήνοντας μια αίσθηση που μοιάζει με το φως μέσα στο σκοτάδι. Το γεγονός πως το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο προσθέτει πολύ έντονα στην αίσθηση αυτή, καθώς αυτό το είδος της γραφής επιτρέπει στον/στην αναγνώστη/ρια να μπει μέσα στο μυαλό και τη ζωή της πρωταγωνίστριας.

Λίγα λόγια για τους χαρακτήρες:

Η Έλενορ είναι μια γυναίκα απομονωμένη, μαθημένη να λειτουργεί μονάχα στην ακριβή ρουτίνα της καθημερινότητας της. Οι κοινωνικές της δεξιότητες είναι περιορισμένες, συνήθως δε διαθέτει κοινωνικό φίλτρο και τα λόγια της βγαίνουν από το στόμα της ακριβώς όπως υπάρχουν μέσα στο μυαλό της. Όμως είναι γνήσια και διαθέτει την αφέλεια του ανθρώπου που κατοικεί στον μικρόκοσμο του. Το ορμητικό αίσθημα του έρωτα για τον τραγουδιστή θα την ωθήσει στην επιθυμία να βγει από αυτόν το μοναχικό μικρόκοσμο και να προσπαθήσει να ταιριάξει περισσότερο με το κοινωνικώς αρεστό και αναμενόμενο. Θα έρθει αντιμέτωπη με όλες τις προκλήσεις που συνοδεύουν κάθε αλλαγή και σε κάποιες θα νικήσει. Σε άλλες όμως θα ηττηθεί βαριά. Σε αυτό το βιβλίο βλέπουμε την Έλενορ να έρχεται αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό, κέντρο του οποίου δεν είναι η μοναχικότητα, αλλά το τραύμα που μαζί του φέρνει και όλες τις άλλες δυσκολίες.

Ο Ρέιμοντ είναι ένας άντρας που στην κοινωνία θα είχε την ταμπέλα του «σπασίκλα». Με λίγα περισσότερα κιλά από την νόρμα, ατημέλητο ντύσιμο και περίεργο περπάτημα, δεν προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση στην Έλενορ στην πρώτη τους συνάντηση, πάρα μόνο ίσως κάποια υποψία ενόχλησης. Ωστόσο, όσο οι δυο τους συναναστρέφονται και αλληλοδιαμορφώνονται η Έλενορ θα βρει στο πρόσωπο του έναν σπουδαίο παραστάτη στις δυσκολίες της ζωής. Και παρά το γεγονός πως και εκείνος δε διαθέτει εξαιρετικό κοινωνικό οπλοστάσιο, ο τρόπος που μαθαίνει να αλληλοεπιδρά και να νοιάζεται φωτίζει κρυμμένες πτυχές του εαυτού του, που για κάποιον λόγο παρέμεναν αδούλευτες.

Διαβάστε αυτό το βιβλίο εάν: θέλετε να μπείτε στον κόσμο των ανθρώπων που φαίνονται «παράξενοι», στην πραγματικότητα όμως παλεύουν με τα δικά τους ζητήματα αλλά και την κοινωνική μοναξιά που τους επιβάλλει αυτή η κοινωνικώς αντιλαμβανόμενη «διαφορετικότητα» τους. Αυτό το βιβλίο είναι γλυκό και πικρό ταυτόχρονα, προσφέρει όμως έντονα την αίσθηση της ελπίδας και τη γλύκα της αποδοχής και της κατανόησης.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα: Η Γκέιλ Χάνεϊμαν είναι απόφοιτος των Πανεπιστημίων Γλασκώβης και Οξφόρδης και ζει στη Γλασκώβη. Το Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά είναι το πρώτο της βιβλίο και βραβεύτηκε με το Costa Book Award για βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα και το British Book Awards Book of the Year. Επίσης, συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των βραβείων Lucy Cavendish College Fiction Prize, Desmond Elliot.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Συγγραφέας: Γκέιλ Χάνιμαν

Μετάφραση: Μαρία Φακίνου

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

Έτος έκδοσης: 2018

Αριθμός σελίδων: 448